 Wie toast er nou op het nieuwe jaar bij een dode appelboom? Nou ik. Niet omdat ik blij ben met een morsdode appelboom in de appelboomgaard van het Utrechtse Máximapark. Wel omdat dit voorbeeld van vuurwerkterreur afgelopen jaar ook wat moois teweegbracht. Moois waar ik blij mee ben en waarover ik graag vertel, bij de start van dit nieuwe jaar.
Tijdens de 3 kinderevents ‘Van appel tot Maximoes (in 2024 staan er weer 3 op de planning) bezocht ik met de kinderen het ‘vuurwerkslachtoffer’ in de boomgaard. Ik vertelde over hoe ik de mooie oude appelboom op Oudjaarsdag in 2019 rokend en smeulend aantrof en er bijna van moest huilen. Tientallen kinderoogjes keken me al die keren onder de indruk aan: wat erg. Een meisje aaide over de oude bast en zei: ‘zo zielig’. Kinderen hebben vaak een groot hart voor de natuur, zag ik alle keren. Ze willen er zuinig op zijn en daarom neem ik kinderen graag mee naar dit eigenlijk zo trieste plekje in de boomgaard. Met elkaar staan we, na het relaas over het vuurwerkslachtoffer, met de hand in de lucht bij de boom en we beloven: ‘Wij willen zuinig zijn op alle bomen en de natuur.’ Ik vond dit onvergetelijke momenten in een Maximoes-jaar waarin er veel in beweging was. Dit had ik in 2016 niet kunnen bedenken toen ik in een opwelling Maximoes bedacht en ermee aan de slag ging. Ik hoop in 2024 door te gaan met jong en oud blij maken en dicht bij de (lokale) natuur brengen met een potje appelmoes. Bedankt voor je support en betrokkenheid. Ik wens je een gezond, hoopvol en heerlijk 2024, met natuurlijk af en toe een potje Maximoes om van te smullen.
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |